bezsenność...

Za oknem świat spowity śnieżnobiałym puchem, tak czysty i śliczny, cichy i spokojny w ciemności spowity blaskiem księżyca okryty do snu nastraja... 

Lecz zamiast snu płyną łzy muskając policzki znikają gdzieś pozostawiając ból jakby z serca wyrwane były.

Pytam dlaczego, dlaczego nie dają mi spać, paląc me serce co mogą mi w ten sposób dać?

Przecież ja wszystko już mam, co z tego, że jestem sam, może po prostu kocham taki stan...

Szkoda, że to nie jest prawdą...

I nie zasnę spokojnie dopóki nie pokaże mi Ciebie ten świat...

Jak długo jeszcze będzie trwał ten pat?

Jak długo...